Επιμέλεια: Μαρία Τουμπή (Κλινική Διατροφολόγος - Διαιτολόγος)
διατροφής ο οποίος χαρακτηρίζεται από τους
οπαδούς της σαν φυσικός τρόπος θρέψης.
Έγκειται στην κατανάλωση ωμών, “ζωντανών”
φαγητών όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, οι ξηροί
καρποί, τα όσπρια, τα δημητριακά και τα φύτρα
συνοδευόμενα από βότανα και μυρωδικά, αλάτι
σε κρυσταλλική μορφή αλλά και από ελαιόλαδο
ψυχρής επεξεργασίας.
Οι ωμοφάγοι θεωρούν οτι αν
η τροφή επεξεργαστεί σε θερμοκρασία μεγαλύτερη
των 45 βαθμών Κελσίου καταστρέφονται τα
ένζυμά της και έτσι η επεξεργασία των θρεπτικών
συστατικών από το σώμα μας αλλά και απο το
περιβάλλον είναι ανεπιτυχής. Παρόλο που αυτός
ο τρόπος διατροφής ακούγεται μονότονος, έχουν
ανακαλυφθεί πολλοί «φυσικοί τρόποι μαγειρέματος»
όπως η αποξήρανση ή η αφυδάτωση δίνοντας
έτσι την δυνατότητα στους Fan του είδους να
ακολουθούν συνταγές για αλμυρά αλλά και γλυκά
πιάτα, που ο μέσος άνθρωπος δεν θα μπορούσε
να εμπνευστεί.
Από την άλλη μεριά, η γνώμη της επιστημονικής
κοινότητας διχάζεται διότι οι τροφές που
«απαγορεύονται» αποτελούν κύριες πηγές
πρωτεΐνης, σιδήρου, ασβεστίου, βιταμίνης D,
βιταμίνης Β12 -η οπόια βρίσκεται μόνο σε
ζωικά τρόφιμα και ή έλλειψή της προκαλεί
μεγαλοβλαστική αναιμία- και ριβοφλαβίνης. Για το
λόγο αυτό συστήνεται να αποφεύγεται ιδιαίτερα
από τα άτομα με αυξημένες απαιτήσεις σε αυτά
τα θρεπτικά συστατικά, όπως είναι τα παιδιά,
οι εγκυμονούσες, οι θηλάζουσες και τα άτομα
που πάσχουν από αναιμία ή σοβαρή μορφή
οστεοπόρωσης.
Όσοι λοιπόν επιθυμούν να ακολουθήσουν αυτό τον
τρόπο διατροφής, αποκλείοντας μεγάλες ομάδες
τροφών όπως το κρέας, το ψάρι, το αυγό και τα
γαλακτοκομικά θα πρέπει να γνωρίζουν και τους
τρόπους με τους οποίους θα καλύψουν τις ανάγκες
τους σε σημαντικά θρεπτικά συστατικά που
βρίσκονται σε αυτές τις τροφές.
Αρχικά, σημαντικό είναι στα κυρίως γεύματα να
γίνονται σωστοί συνδυασμοί τροφών, προκειμένου
να καταναλωθούν πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής
αξίας. Οι φυτικές πρωτείνες είναι χαμηλότερης
βιολογικής αξίας, αλλά σε συνδυασμό μεταξύ τους
μπορούν να γίνουν ισάξιες με τις ζωικές, παρέχοντας
όλα τα απαραίτητα αμινοξέα. Συγκεκριμένα, τα
δημητριακά πρέπει να συνδυάζονται με τα όσπρια,
για παράδειγμα, φασόλια ή ρεβύθια με ρύζι. Άλλες
φυτικές πηγές πρωτεϊνών αποτελούν το ταχίνι (το
οποίο είναι παράγωγο του σησαμιού) αλλά και οι
ξηροί καρποί.
Ο σίδηρος είναι το θρεπτικό συστατικό που καλύπτεται δυσκολότερα από τις
φυτικές τροφές. Πηγές σιδήρου που θα πρέπει να καταναλώνονται καθημερινά
είναι οι φακές, κραμβοειδή λαχανικά (κυρίως μπρόκολο και λάχανο), το σπανάκι, τα
κρεμμύδια, η σόγια, τα εμπλουτισμένα αρτοσκευάσματα και οι ξηρούς καρπούς. Αν
τα παραπάνω συνοδεύονται με τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε βιταμίνη C όπως
για παράδειγμα χυμός εσπεριδοειδών ή πολύχρωμες πιπεριές τότε θα αυξηθεί το
ποσοστό απορρόφησης από το σώμα μας.
Όσον αφορά το ασβέστιο φυτικές πηγές του αποτελούν τα αμύγδαλα, τα πράσινα
φυλλώδη λαχανικά, τα αποξηραμένα σύκα, το ταχίνι και τα προϊόντα σόγιας. Η
ριβοφλαβίνη μπορεί να καλυφθεί με κατανάλωση ταχινιού, σησαμιού, ηλιόσπορων,
αμυγδάλων, αποξηραμένων φρούτων (κυρίως βερίκοκα και δαμάσκηνα) και σόγιας.
Τέλος, για την βιταμίνη D φαίνεται να επαρκεί η καθημερινή έκθεση στον ήλιο καθώς
η συγκεκριμένη βιταμίνη μπορεί να συντεθεί εφόσον βέβαια υπάρχει και η πρόδρομος
μορφή της αποθηκευμένη στο σώμα.
Συμπερασματικά, ζυγίστε τις διατροφικές συνέπειες και καλή σας όρεξη!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου