Χαρτομάντιλα κανείς; - issue #02

Χαρτομάντιλα κανείς;

Κείμενο. Γιάννης Ζήσης

Είμαι σίγουρος πως τους έχετε συναντήσει. Είναι
πρόσωπα θλιμμένα, ντροπαλά, ταλαιπωρημένα
και άλλες φορές επιθετικά. Πάνω απ’ όλα όμως
είναι αδικημένα και αθώα. Μιλώ για τα παιδιά που
συναντούμε όλοι μας στο δρόμο, στα φανάρια,
στις καφετέριες και στα σημεία όπου μαζεύεται
κόσμος. Μιλώ για τα παιδιά - θύματα της γονικής
εκμετάλλευσης, αυτές τις χαρακτηριστικές
φιγούρες που ξεχωρίζουν μες στο πλήθος.

Πάνω από 5.000 παιδιά σ’ όλη τη χώρα «εργάζονται» σε
καθημερινή βάση ενώ πολλά απ’ αυτά δεν παρακολουθούν τα
μαθήματα του σχολείου. Οι ηλικίες τους κυμαίνονται από 2-16
ετών και επομένως ανάλογα με την ηλικία του κάθε παιδιού,
ανατίθεται και το κατάλληλο ή επικερδέστερο είδος εργασίας από
τα «αφεντικά» τους. Έτσι συναντά κανείς παιδιά να καθαρίζουν
τζάμια αυτοκινήτων, να πουλάνε χαρτομάντιλα, λουλούδια, σπίρτα
ή απλώς να στέκονται στη μέση του δρόμου και να επαιτούν από
τους περαστικούς.
Η παιδική εκμετάλλευση στη χώρα μας είναι ένα υποτιμημένο
πρόβλημα από πλευράς της πολιτείας και στην πρωτεύουσα
αλλά και στις επαρχιακές πόλεις. Συνεπώς αυτός ο εισπρακτικός
μηχανισμός ολοένα και αυξάνει τα κέρδη του έχοντας σαν
κύριο όπλο του την ευαισθησία των ανθρώπων προς τα παιδιά
- φερέφωνα ενός κατώτερου Θεού. Δεν προσπαθώ να φανώ
ευαίσθητος, προσπαθώ να αποσπάσω την προσοχή όλων μας
και πάνω απ’ όλα της πολιτείας καθώς ζούμε σε μια εποχή που η
αλληλοβοήθεια τείνει να εξαλειφτεί όχι μόνο σαν έννοια αλλά και
σαν λέξη.

Τώρα το πως μπορούμε να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά
αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Μερικοί υποστηρίζουν πως
πρέπει να δίνουμε χρήματα στα παιδιά με κύριο επιχείρημά
τους τον ανθρωπισμό αλλά και το γεγονός ότι αν κάποιο παιδί
δεν αποδώσει το ημερήσιο ποσό χρημάτων θα υποφέρει από
ξυλοδαρμούς και κακοποίηση. Άλλοι τονίζουν πως η καταφατική
απάντηση «Θα αγοράσω» σ ‘ένα παιδί, ενισχύει και ενθαρρύνει
αυτόν τον εισπρακτικό μηχανισμό και όντας κερδοφόρος ακόμα
περισσότερα παιδιά θα συνεχίζουν να βγαίνουν με το ζόρι στο
μεροκάματο.

Επομένως καλό θα ήταν να ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα
απ’ αυτά που μας βομβαρδίζουν καθημερινά από παντού και να
εστιάσουμε στα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την
κοινωνία μας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη την επόμενη φορά
που θα συναντήσετε ένα τέτοιο ξεχωριστό παιδί καλό θα ήταν
να του αγοράσετε κάτι να φάει παρά να του δώσετε χρήματα.
Ίσως έτσι σταδιακά να εξαλειφτεί αυτό το δυστυχές φαινόμενο
και τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού να γίνουν τα ίδια παιδιά που
ήσασταν και εσείς, το ίδιο παιδί που ήμουν και εγώ.