Διαμαντής Σταγγίδης - issue #03

Διαμαντής Σταγγίδης
Συνέντευξη. Αναστασία Καρβέλη 

Θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για τον Διαμαντή
Σταγγίδη και την πορεία του μέχρι σήμερα.
Γεννήθηκα στην Προσοτσάνη Δράμας το 1959. Από το
1987 και έπειτα ζω και εργάζομαι στην Καβάλα. Δεν με
ενδιέφερε ποτέ να παρακολουθήσω μαθήματα ζωγραφικής
, αφού θεωρώ ότι η ζωγραφική είναι πάθος και το πάθος
δεν διδάσκεται. Έμαθα να ζωγραφίζω μελετώντας την
ιστορία της ζωγραφικής και αντιγράφοντας τους μεγάλους
δασκάλους. Μέχρι το 2000 πέρασα από διάφορες
τεχνικές και ρεύματα . Έτσι διαμόρφωσα το προσωπικό
μου στυλ, το οποίο σήμερα κινείται ανάμεσα στον
αφηρημένο εξπρεσιονισμό με την αυθόρμητη ενέργεια,
τους αυτοματισμούς και τα χυμένα χρώματα αφενός και
τον χρωματικό πλουραλισμό και την μελετημένη δομή του
αναγεννησιακού έργου αφετέρου.

 

Aπό τις αρχές του 2007 ξεκίνησα συνεργασία με τις
γκαλερί:
Gallery Artphilo στο Λονδίνο (www.artphilogallery.com), την
Galerie d’Art Francais στην Νέα Ορλεάνη (www.frenchart.
net) και την Gallery Meredithlaing στο Λος Άντζελες (www.
meredithlaing.com) .
 

Εκθέσεις:
Ατομική στην Καβάλα το 2007 , Ομαδική έκθεση «Genius
Loci -Δαιμόνιο του Τόπου» το 2007 στην Καβάλα ,διάφορες
ομαδικές με την ARTPHILO GALLERY στο Εδιμβούργο,
Καίημπριτζ και Λονδίνο το 2007 , ατομική στην Θάσο
το 2007, Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση στην The Brick
Lane Gallery στο Λονδίνο το 2007.Eπίσης συμμετέχω
στον εικαστικό θεσμό “ΤΕΧΝΗΣ ΦΛΟΓΑ” που περιοδεύει
σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Από το 1980 μέχρι το 2006
σε διάφορες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Δράμα
,Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
 

Ποιά ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε το ταξίδι στον
κόσμο της ζωγραφικής;
Θα απαντήσω ρητορικά με μια άλλη ερώτηση. Ποια ήταν
η αφορμή για να αρχίσει να αναπνέει ένας άνθρωπος;
Είναι κάτι που ξεκινά εντελώς φυσικά , από μια εσωτερική
ανάγκη επιβίωσης, απλώς κάποια στιγμή καθώς μεγαλώνεις
αλλάζουν τα υλικά , αλλά και τα μεγέθη, συσσωρεύεται
αριθμός δημιουργημάτων και θέλεις να τα δείξεις στον
υπόλοιπο κόσμο. Τότε αρχίζουν να σε θεωρούν οι άλλοι
ζωγράφο. Αυτό είναι το μόνο που αλλάζει. Γιατί όσο νιώθεις
την ανάγκη δημιουργίας είσαι καλλιτέχνης.

Πότε πιστεύετε ότι έχετε ολοκληρώσει ένα έργο σας;
Όταν νιώθω ότι δεν υπάρχει χώρος ούτε για μια πινελιά
πάνω στην ζωγραφισμένη επιφάνεια. Ουσιαστικά είναι ένα
μεταφυσικό βίωμα-αίσθηση πληρότητας , μια αισθητική
εμπειρία και δεν εξηγείται με λέξεις. Στην πραγματικότητα
είναι η στιγμή που τα πεζά υλικά συστατικά ενός πίνακα
δηλαδή τα χρώματα, άμμος, κόλλες , μουσαμάδες κ.λ.π.
μετουσιώνονται σε άυλη οντότητα, μια αύρα δηλαδή που
ακτινοβολεί κα μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα στο
θετικό δέκτη-θεατή.

Από ζωγραφικής άποψης τι χρώματα και
εικόνες θα αναμειγνύατε για να παρουσιάσετε
καλλιτεχνικά την Ελλάδα του σήμερα;
Η ζωγραφική μου είναι ανεικονική και κατά
συνέπεια μιλάει μια άλλη γλώσσα από αυτήν
του ρεαλισμού. (Για περισσότερες πληροφορίες
http://stagidis.freegr.net/). Δεν περιέχει τις
συμβατικές εικόνες, χρώματα, έννοιες που
συμβολίζουν την Ελλάδα. Δεν ασχολείται με τον
υλικό κόσμο που γνωρίζουμε. Προσπαθώ να
απεικονίσω την ενέργεια. Για να γίνω κατανοητός
θα έλεγα ότι δεν θα απεικόνιζα την Ελλάδα
του σήμερα, αλλά την επίδραση της Ελλάδας
του σήμερα πάνω σε μένα. Γιατί ζω σ’αυτήν ,
ταυτόχρονα με καταπιέζει , με εκνευρίζει, με
προσβάλει και με γεμίζει με φως. Αυτή την
αίσθηση αγάπης – μίσους θα απεικόνιζα με
κίνηση γραμμές και χρώμα.

Κλείνοντας μια συμβουλή για τα νέα
καλλιτεχνικά ανήσυχα άτομα.
Πρέπει να πιστεύεις σ’αυτό που κάνεις, γιατί
αν δεν είσαι εσύ σίγουρος για την αξία του
έργου σου , δεν μπορείς να πείσεις ούτε τους
άλλους γιαυτό. Εξάλλου στην τέχνη σημασία έχει η
διαδικασία, το ταξίδι και όχι ο προορισμός και
γι’αυτό να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος,
όπως λέει και ο ποιητής. Εάν κάποιος ξεκινά
με στόχο την φήμη και τα λεφτά είναι έξω
από τα πλαίσια της τέχνης.