ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΠΑΙΔΕΙΑ - issue #04

ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΠΑΙΔΕΙΑ

Κείμενο. Αφροδίτη Αποστολίδη

Σε μια άλλη εποχή,σε μια άλλη Ελλάδα η οποία συντελούσε παγκόσμιο σύμβολο πολιτισμού και φιλοσοφίας, η παιδεία , η εκμάθηση και η υψηλή διανόηση θεωρούνταν ύψιστα αγαθά.. Σε μια άλλη πάλι μεταγενέστερη εποχή κάποιοι κάποτε έδωσαν με αγώνες μέχρι και τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο διεκδικώντας ιδανικά.. Σήμερα στον 21ο αιώνα όσα θα έπρεπε να είναι κατοχυρωμένα πασχίζουν ακόμα να πραγματοποιηθούν..

Η παιδεία αποτελεί ένα μη εμπορεύσιμο προϊόν και με βάση αυτήν την αρχή θα μπορούσαν όλα να είχαν λυθεί. Σε απελπιστικό κλίμα λοιπόν και με τη μέγιστη δυσαρέσκεια είναι εμφανές ότι η παιδεία
δεν αποτελεί πλέον αγαθό αλλά αντικείμενο αγοραπωλησίας..Έτσι κάπως αρχίζουν οι καταλήψεις και οι πορείες. Η αιτία είναι πασιφανής εφόσον η παιδεία σήμερα συνεπάγεται με ένα καταναλωτικό προϊόν όπου οι αρμόδιοι το προβάλλουν με άμεσο ξεπούλημα προς την επίτευξη συμφερόντων σε μια ούσα διεφθαρμένη κοινωνία. Ως αποτέλεσμα θα δούμε να εφαρμόζεται ένας νόμος για τον οποίο δεν έχουμε επι της ουσίας συνειδητοποιήσει που αποσκοπεί και ποιόν συμφέρει.
 

Η πηγή του προβλήματος
Εστιάζοντας λοιπόν στο πρόβλημα ας εξετάσουμε απο που προέρχεται. Οι διατάξεις της Ε.Ε. για τον τομέα της παιδείας ήταν ευρέως γνωστές σε όλα τα κόμματα και παρ’όλα αυτά έγιναν εξαρχής δεκτές.
Εφόσον έτσι όρισε η Ε.Ο.Κ. τείνουμε να καταλήξουμε στο αμερικανικό στυλ του οτι θα σπουδάζουν μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα.
 

Η σύγχυση της κυβέρνησης

Οι μεταρρυθμίσεις όμως αυτές συμφέρουν απόλυτα την κυβέρνηση καθ’ότι εμφανίζεται στο προσκήνιο άλλος ένας οικονομικός πόρος που θα μπορούν να εκμεταλλευτούν νόμιμα αυτη τη φορά. Οπότε φτάνουν σε μια σύγχηση διότι η κυβέρνηση δεν οφελείται όταν το θέμα κινδυνεύει να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και εαν συνεχιστούν οι πορείες των φοιτητών. Φτάνουν στο αποκορύφωμα να φάσκουν και να αντιφάσκουν διαρκώς. Αφενός μεν δηλώνουν οτι χρειάζεται διάλογος και οτι το ζήτημα θα λυθεί με
ελάχιστες διευκρινίσεις, αφετέρου δε, δηλώνουν
ανένδοτοι και ανυποχώρητοι και απειλούν
για κυρώσεις. Επιπροσθέτως η αντιπολίτευση
έχοντας τις ίδιες ακριβώς θέσεις και στηρίζοντας
τις ίδιες ακριβώς απόψεις προσπαθούν να βρούν
πατήματα να ταχθούν υπέρ της μάζας και των
φοιτητών.

Η εξαπάτηση
Οι αρμόδιοι επί του θέματος δηλαδή οι
«αδέκαστοι» πολιτικοί οι οποίοι διοικούν και
καταστρέφουν ολοένα και περισσότερο την
χώρα μας, προσπαθούν να αποκομίσουν όσο το
δυνατόν περισσότερα μπορούν προκειμένου να
ικανοποιούν την απληστία που τους διακατέχει.
Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι υποτιμούν τη
νοημοσύνη του κόσμου αλλά έχουν μετατρέψει
τη δημοκρατία σε ενα απολυταρχικό καθεστώς. Οι
γνωστοί σε όλους νόμοι – πλαίσια που μόνοι τους
ενέκριναν και τελικά εφάρμοσαν ή προσπαθούν
ακόμα να εφαρμόσουν με την απόλυτα
δημοκρατική μέθοδο του ‘αποφασίζομεν και
διατάζομεν’. Στο δια ταύτα, όταν αναφερόμαστε
σε ιδιωτικά αλλά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια
δεν αναφερόμαστε μόνο σε μια ακραία αντίθεση
αλλά και σε οξύμωρο σχήμα. Διοτι τίθονται δύο
βασικά ερωτήματα: ποιός ιδιώτης θα έκανε μια
τόσο μεγάλη επένδυση δίχως οικονομικό όφελος
και εάν τα ιδρύματα δεν είναι κερδοσκοπικά που
θα καταλήγουν όλα αυτά τα υπέρογκα χρηματικά
ποσά; Οπως και πολλά άλλα παραδείγματα και
ερωτήματα ακολουθούν συνειρμικά!
 

ΜΜΕ
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναρρωτηθούμε
και γιατί τα ΜΜΕ δεν εστιάζουν ποτέ στο
πρόβλημα. Μήπως έχει καταντήσει κοινότυπο;
Υπάρχουν πάντα πολύ σημαντικότερα θέματα
στην επικαιρότητα ώστε να μην κάνουν την
παραμικρή αναφορά χωρίς να γενικολογούν περι