Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Parkour, αστικό στύλ, issue #05, 2008

Parkour, interview 
Επιμέλεια: Οδυσσέας Πανιεράκης

Ένας μεμονωμένος Έλληνας traceur
ξεδιπλώνει τα μυστικά που κρύβει η
φιλοσοφία του parkour στην Ελλάδα
και αναφέρεται στα βαθύτερα κίνητρα
και στην ουσιαστική εξάσκηση της εν
λόγω “τέχνης”.

Γιάννη αρχικά θα ήθελα να μου αναφέρεις τα δικά σου
προσωπικά κίνητρα και κατά πόσο πιστεύεις στο παρκούρ
σαν φιλοσοφία...

Προσωπικά, ξεκίνησα την προπόνηση με μόνο και βασικό
κίνητρο την βελτίωση της φυσικής αλλά και πνευματικής
μου κατάστασης. Στην πορεία εμφανίστηκαν και άλλα
κίνητρα όπως η ουσιαστική προώθηση της φάσης στην Ελληνική κοινωνία αλλά και το προσωπικό οικονομικό μου
όφελος. Όταν πρωτοξεκίνησα στο μυαλό μου υπήρχε το
παρκούρ μόνο σαν κάτι το extreme. Στην πορεία κατάλαβα
πως αναπτύσσονται βαθύτερες έννοιες όπως η ανάπτυξη
νέας νοοτροπίας.

Δηλαδή θεωρείς ότι το παρκούρ σε βοηθάει να διευρύνεις
τους ορίζοντές σου;

Πλέον έχω καταλήξει πως μέσω της προπόνησης μαθαίνεις
να διαλέγεις νέες εναλλακτικές λύσεις, πιο σύντομες και
λιγότερο επώδυνες. Αυτή θεωρώ πως είναι και η ουσία του
όλου θέματος. Εξασκώ κάτι το οποίο με βοηθάει να γίνω
καλύτερος και να μάθω νέες πτυχές του εαυτού μου.
 
Ανέφερες πρίν πως ένα από τα κίνητρα σου είναι η
ουσιαστική προώθηση της φάσης στην Ελλάδα.
Πιστεύεις πως η Ελλάδα είναι έτοιμη να δεχτεί κάτι
τέτοιο;

Ακόμα είναι νωρίς για συμπεράσματα. Αυτή είναι η θέση
μου. Σίγουρα είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με άλλες
χώρες αλλά προχωράμε με αργά και σταθερά βήματα.
Το Ελληνικό κοινό βλέπει την “τέχνη” όπως την έβλεπα
όταν ξεκινούσα, δηλαδή σαν κάτι το περίεργο. Όταν
συνειδητοποιήσει ο κόσμος τις δυνατότητές του, τότε να
είστε σίγουροι πως θα φανεί αλματώδης εξέλιξη και σε
αυτόν τον τομέα.

Μπαίνοντας στο forum της ομοσπονδίας παρκούρ στην
Ελλάδα αντιλήφθηκα μια κόντρα ανάμεσα στους Έλληνες
traceurs για το κατά πόσο είναι ορθό να ανακατευτούν
σπόνσορες στην δική σας “κοινωνία”. Ποιά η δική σου γνώμη
για το θέμα;
Από όλες τις πλευρές ο σπόνσορας είναι μια παραπάνω
βοήθεια. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν δίνονται σπόνσορες σε
άτομα που δεν αξίζουν. Και λέγοντας “δεν αξίζουν” εννοώ
πως βλέπουν το παρκούρ μόνο σαν ένα διαφημιστικό τρίκ.
Μέχρι στιγμής μια ομάδα έχει σπόνσορα και τον αξίζει.
Δώσε ένα κίνητρο στους νέους να ξεκινήσουν να πιστεύουν
στο νεό, αυτό, Urban άθλημα που βλέπουμε στην Ελλάδα
εδώ και δύο χρόνια...

Όλοι κρύβουν μέσα τους ένα απωθημένο... Επίσης όλοι
κρύβουν μέσα τους απίστευτες δυνατότητες... Αρκεί μια
στιγμή να πιστέψεις στον εαυτό σου και όλα μπορούν να
γίνουν...

Η συμβουλή μου προς τα παιδιά είναι να παρατήσουν την
καθιστική ζωή και να κάνουν χρήση όλων των δυνατοτήτων
τους. Είτε μέσω του παρκούρ είτε μέσω οποιουδήποτε άλλου
αθλήματος..

Αρκεί να καταλάβουν πως οι δυνατότητες είναι άπειρες.