Parkour // Αστικό Στύλ
Κείμενο/Συνέντευξη: Οδυσσέας Πανιεράκης
To Parkour, γνωστό και ως τέχνη
της διαφυγής, είναι μια γαλλικής
καταγωγής σωματική και
πνευματικά τεχνη που έχει σαν
στόχο τη καλύτερη δυνατή μετακίνηση
από οποιοδήποτε σημείο του χώρου σε
διαφορετικό σημείο, χρησιμοποιόντας
μόνο τις ανθρώπινες σωματικές,
κατά κύριο λόγο, ικανότητες.
Στόχος του είναι ουσιαστικά η υπερπήδηση
εμποδίων, φυσικών και τεχνητών, όπου εμπόδια
μπορούν να θεωρηθούν τα πάντα, από βράχοι, ποτάμια
ή κλαδιά μέχρι τοίχοι, πεζούλια, ή κάγκελα. Ένας traceur
(αυτός που κάνει parkour) καλλιεργεί την ικανότητα να
εντοπίζει εναλλακτικούς τρόπους κίνησης, τους οποίους
ενδέχεται να χρησιμοποιήσει τόσο στην καθημερινή
του ζωή, όσο και σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών.
Γι’ αυτό το λόγο το Parkour δύσκολα μπορεί να μπεί
στην κατηγορία των δραστηριοτήτων, αφού κάποιοι το
θεωρούν άθλημα, ενώ άλλοι πολεμική τέχνη. Πολλοί,
ωστόσο, είναι ευχαριστημένοι με το να τοποθετούν το
Parkour στην δική του κατηγορία λέγοντας: “Το Parkour
είναι Parkour”.
Όπως όλες οι δραστηριότητες, έτσι και αυτό
έχει τις ρίζες του. Το Parkour καθιέρωσε ο Γάλλος
David Belle τη δεκαετία του ’80, και ως γενέτειρα
του θεωρείται η Lisses, ένα προάστιο του Παρισιού
της Γαλλίας. Εμπνευστής του Parkour ωστόσο, είναι ο
Βιετναμέζος Raymond Belle, στρατιώτης, πυροσβέστης,
μαθητής της Méthode Naturelle, και πατέρας και
μέντορας του David Belle. Ο όρος Parkour προκύπτει
από το Parcours du Combattant, ένα είδος στρατιωτικού
αγωνίσματος δρόμου μετ’ εμποδίων. Ο Hubert Koundé,
φίλος του David, είχε την ιδέα να δανειστούν την λέξη
parcours (που σημαίνει διαδρομή), να αντικαταστήσουν
το γράμμα “c” με “k” για να υποδηλώνει μαχητικότητα,
και να αφαιρέσουν το άηχο “s” γιατί ήταν αντίθετο με
την φιλοσοφία του Parkour περί ελάχιστης κατανάλωσης
ενέργειας.
Τώρα, όσον αφορά την φιλοσοφία του Parkour.
Ένα μεγάλο μέρος του χαρακτηρίζεται από το ρητό
“etre et dure” που κυριολεκτικά μεταφράζεται ως “είναι
και διαρκείν”. Αυτο σημαίνει ότι η κίνηση ενός traceur
δεν πρέπει να είναι αποτελεσματική μόνo ως πρός τον
άμεσο στόχο του, δηλαδή τη μεταφορά από το Α στο
Β, αλλά και ως πρός τη “διάρκεια ζωής” του traceur. Η
εξάσκηση πρέπει να τελείται έτσι, ώστε να μην υπάρχουν
τραυματισμοί του σώματος, κυρίως των αρθρώσεων Ένα
άλλο μέρος του χαρακτηρίζεται από τη ανάπτυξη της
ικανότητας να βρίσκει κανείς (εναλλακτικές) λύσεις στα
προβλήματα και τα εμπόδια της καθημερινής ζωής.
“Όταν αρχίσεις να κινείσαι με το δικό σου προσωπικό τρόπο,
τότε θα συνειδητοποιήσεις πώς το Parkour αλλάζει και
άλλα πράγματα στη ζωή σου. Και βλέπεις ότι προσεγγίζεις
προβλήματα - για παράδειγμα, στη δουλειά σου - διαφορετικά,
επειδή έχεις εξασκηθεί στο να υπερπηδάς εμπόδια με το
βέλτιστο τρόπο. Αυτό σε κάποιους έρχεται νωρίς, σε κάποιους
έρχεται αργά. Πλέον, δε λέω ‘κάνω Parkour’, αλλά ‘ζω Parkour’,
γιατί η φιλοσοφία του έχει γίνει ζωή μου, ο τρόπος με τον οποίο
κάνω τα πάντα.”
Όσον αφορά τον κίνδυνο, στατιστικώς, το parkour είναι πιο
ασφαλές από τη μέση αθλητική δραστηριότητα. Ωστόσο, τα
videos και η τάση των μέσων ενημέρωσης να επικεντρώνονται
στο θεαματικό τομέα οποιουδήποτε θέματος αποφέρουν την
όλη αυτή διαστρέβλωση της εικόνας του parkour στην κοινή
γνώμη. Τέτοια γεγονότα οξύνουν την φήμη του ως extreme
sport, παρόλο που η κοινότητα του ενημερώνει σωστά τους
υποψήφιους traceurs και κάνει ότι μπορεί για να τους πέισει πως
το parkour είναι μια τέχνη που δεν συγχωρεί εύκολα τα λάθη.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του αποτελεί η πλήρης απουσία
ανταγωνισμού. Πρώτα απ’όλα, το Parkour έχει δανειστεί ένα
σημαντικό μέρος της φιλοσοφίας της Ανατολικής Ασίας και
συγκεκριμένα του Bushido, και συνεπώς φέρει τη νοοτροπία
της αυτο-πειθαρχίας και της αυτο-βελτίωσης, όπου το άτομο
μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του, όχι για τους άλλους.
Δεύτερον, επειδή το Parkour είναι δυνητικά επικίνδυνο και
συχνά οι άνθρωποι υποκύπτουν στους πειρασμούς που τους
παρουσιάζονται, ο ανταγωνισμός ενδέχεται να οδηγήσει
σε υπερτίμηση του εαυτού ή υποτίμηση των εμποδίων,
με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος τραυματισμών, τόσο
βραχυπρόθεσμων όσο και μακροπρόθεσμων. Επίσης, ο
ανταγωνισμός - και πιο συγκεκριμένα, ο πρωταθλητισμός - έχει
στο παρελθόν προκαλέσει τη φθορά διαφόρων άλλων σωματικών
τεχνών, όπως οι πολεμικές τέχνες, οπότε η κοινότητα του Park32
ανησυχεί μήπως το Parkour βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι.
Ένα νέο Ελληνικό κύμα ενδιαφέροντος τον
φετινό χειμώνα στράφηκε στο Parkour. Πολλοί
αναρωτήθηκαν αν υπάρχει στην Ελλάδα.
Μέσω αυτού του άρθρου έρχομαι να τους
ενημερώσω πως υπάρχει και σε πολύ καλό
επίπεδο μάλιστα. Μιλάμε για τουλάχιστον δέκα
ομάδες στην Ελλάδα και πολλά παιδιά που
ασχολούνται μόνοι τους. Έχοντας προσωπική
σχέση με κάποιους, συγκεκριμένα με τα παιδιά
της No Strings Attached, κατάφερα να μιλήσω
μαζί τους.
Σίγουρα η όλη διαδικασία έγινε σε ευχάριστο κλίμα αφού σχεδόν κάθε μέρα
ήμασταν μαζί. Ξεκινόντας άκουσα τον «ψηλό» (Τάσος Γιάγκος) να λέει:
Χαίρετε κύριε δημοσιογράφε.
Φυσικά όλοι ξέσπασαν σε γέλια αφού ήμουν ο μικρότερος σε ηλικία στο δωμάτιο.
Κατ’ αρχίν παιδιά θέλω να μου πείτε τι είναι το Parkour για σας.
(Άγγελος) Το Parkour για μας κατά κύριο λόγο πια είναι τρόπος ζωής. Έπειτα,
μπορούμε να πούμε ότι είναι άσκηση για το σώμα αλλά και για το μυαλό και
τέλος, διέξοδος από την καθημερινότητα. Ότι κάνουμε μια βασίζεται σε αυτό.
Τι εννοείτε όταν μιλάτε για τρόπο ζωής; Έχω ακούσει πολλούς traceurs να το
λένε.
(Τάσος Γιάγκος) Το parkour σε βοηθάει και στον τρόπο σκέψης εκτός από την
φυσική κατάσταση... Μέσω αυτού το μυαλό σου δέχεται διαφορετικές μεθόδους
αντιμετώπισης οποιουδήποτε προβλήματος. Όταν αλλάζεις μονοπάτια στην ζωή
σου ξαφνικά ανοίγουν οι ορίζοντες σου. Γι’ αυτό μιλάμε περί τρόπου ζωής.
Εσείς πώς ξεκινήσατε με την όλη φάση; Απ’ ότι ξερω είστε από εντελώς
διαφορετικά μέρη... (Ο Άγγελος ζεί μόνιμα στην Αθήνα, ο Τάσος ο Γκικούδης και
ο Τάσος ο Γιάγκος σπούδαζαν μαζί στον Άγιο Νικόλα Κρήτης και ο Γιάννης με
τον Τάσο τον Πετρίδη ζούν στην Κρύα Βρύση Γιαννιτσών)
(Τάσος Γιάγκος) Ο Τάσος ο Γκικούδης και εγώ είδαμε μια ταινία, το Ghetto B13.
Μας άρεσαν τα κόλπα του Belle και ψάξαμε περισσότερα στο internet γι’ αυτό
που λέγεται parkour. Είδαμε κάποια videos και σιγά – σιγά ξεκινήσαμε.
Για να λύσω και μια δική μου απορία... Πώς αποβάλατε τον φόβο; Υπήρξε
κάποιος που σας στήριζε ή απλώς είχατε το θάρρος που χρειαζόταν;
(Τάσος Γιάγκος) Στην αρχή δεν είχαμε το θάρρος για τρελά πράγματα...
Μετά από σωστή πληροφόρηση και πολύ προπόνηση αποβάλαμε τον φόβο και
τολμήσαμε και τα πιο τρελά.
(Άγγελος) Κάποιο πρόσωπο δεν υπήρχε σίγουρα. Απλά ξέραμε ότι μέσα από την
προπόνηση θα έρθει το αποτέλεσμα και γι’ αυτό και καταφέραμε να φτάσουμε
σε ένα πολύ κάλο επίπεδο. Όσον αφορά τώρα τους κινδύνους σίγουρα πρέπει
να υπάρχει αυτογνωσία.Ποτέ δεν δοκιμάσαμε πράγματα που δεν είμασταν
σίγουροι ότι θα καταφέρουμε γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος. Δίνουμε ψυχική
δύναμη ο ένας στον άλλο και πάμε μπροστά.
Πιστεύετε ότι το παρκούρ σαν επάγγελμα έχει μέλλον στην Ελλάδα;
(Γιάννης) Στην Ελλάδα δύσκολα θα βγάλεις λεφτά
από το παρκούρ. Ωστόσο πιστεύω πως κανείς μας
δεν το θέλει σαν επάγγελμα.Πρός το παρόν κάνουμε
δουλειές για την διασκέδασή μας και όπου βγεί.
Τάσο (Γκικούδης) Ποιές είναι οι βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληρεί
κάποιος /α για να κάνει παρκούρ;
(Γκικούδης) Βασική προϋπόθεση κατά την γνώμη μου είναι η θέληση.
Τώρα, αν υπάρχει ένα ήδη γυμνασμένο σώμα και η απαιτούμενη
σοβαρότητα είναι πρός το όφελος του καθενός.
Ποιά είναι η γνώμη σου για τους νέους traceurs; Τι τους συμβουλεύεις?
(Γκικούδης) Κοίτα... Κι εγώ νέος είμαι ακόμα... Συμβουλές δεν υπάρχουν.
Απλά να ξέρουν ότι τους αρέσει και να ασχολούνται σοβαρά με αυτό. Να
προσέχουν και να μην υπερεκτιμούν τον εαυτό τους γιατί μπορεί να τους
βγεί σε κακό. Με πολύ υπομονή θα φτάσουν εκεί που θέλουν αρκεί να έχουν
συγκεκριμένους στόχους.
Κατά την διάρκεια των προπονήσεων της ομάδας
σίγουρα βρέθηκαν και άλλα παιδιά με ενδιαφέρον
για το παρκούρ. Είδαμε και κορίτσια να προσπαθούν.
Πολλές με επιτυχία άλλες όχι. Ένα από τα κορίτσια
που επιτυχημένα συνεχίζουν την προπόνηση είναι η
Μαρία. Εκτός αυτού είναι και το τελευταίο μέλος της
No Strings Attached Team.
Αρχικά, Μαρία, θα ήθελα να μας πείς πως αποφάσισες να ξεκινήσεις
προπονήσεις; Υπήρξε κάποιος να σε υποκινήσει ή απλώς από περιέργεια;
Προπονήσεις αποφάσισα να ξεκινήσω όταν είδα να προβάλλονται κάποια
videos σε εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης. Στην αρχή δίστασα
λίγο, γιατί δεν γνώριζα τι απαιτεί η «ιδεολογία» ας πούμε της τέχνης
της μετακίνησης. Τελικά αποφάσισα να έρθω σε επαφή με παιδιά που
ασχολούνταν με το παρκούρ και συγκεκριμένα της N.S.A. και έτσι να
ξεκινήσω να προπονούμαι. Δεν θα έλεγα ότι η περιέργεια με έκανε να
ασχοληθώ αλλά σίγουρα η ιδιαιτερότητα και η δύναμη που εκπέμπει ως
τρόπος ζωής.
Είναι δύσκολο για μία γυναίκα να ξεκινήσει παρκούρ;
Δύσκολο θα μπορούσε να είναι για οποιοδήποτε δεν κατέχει ένα σεβαστό
επίπεδο φυσικής κατάστασης. Έχουμε δεί πλέον «άτομα με ένα χέρι» να
κάνουν παρκούρ και μάλιστα ακόμα καλύτερα από « άτομα που διαθέτουν
όλα τα μέλη του σώματος τους». Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε, ότι
το επίπεδο δυσκολίας στο να ξεκινήσει κάποιος δεν μεταβάλλεται στον
καθένα μόνο με σημείο αναφοράς το φύλο, όπου στην δύναμη σίγουρα
υπερτερούν οι άντρες, αλλά με την χειραφέτηση του μυαλού παράλληλα
με την φυσική κατάστασή του.
Θεωρείς πως μια καλή traceuse μπορεί να συγκριθεί με ένα καλό traceur;
Γενικότερα, η σύγκριση αποφεύγεται στο παρκούρ και αυτό γιατί δεν
χρειάζεται να δείξεις πόσο καλύτερος είσαι από κάποιον άλλο που
επίσης ασχολείται με την φάση. Σίγουρα απαιτείται να έχεις δύναμη να
ξεπεράσεις κάποια εμπόδια, όπου σε αυτό όπως προείπα υπερτερεί ένας
traceur σε σχέση με μια traceuse. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Η σωστή
χρήση του μυαλού καθώς επίσης και η καταπολέμιση του φόβου σε κάθε
εμπόδιο που έχεις να ανιμετωπίσεις μπορούν να διαφοροποιήσουν και να
καθορίσουν «καλύτερη» μια traceuse από ένα traceur ή και το αντίθετο.
Έχεις καλή αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους; Σου δίνουν συμβουλές,
λόγω του ότι είναι και πιο έμπειροι;
Η αντιμετώπιση που δέχτηκα από τους υπόλοιπους όταν ξεκίνησα ήταν
πολύ θετική. Σίγουρα με βοήθησαν να μπώ στο κλίμα της φάσης και
να βρώ το τρόπο για την προσωπική μου διευκόληνση όσον αφορά την
προπόνηση. Και αυτό είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Η αρχή σε κάθε τομέα
είναι κρίσιμη για την εξέλιξη και πιστεύω ότι οι πιο έμπειροι με βοήθησαν
σε αυτό αρκετά και ακόμα με βοηθούν.
Τέλος, θεωρείς κάτι το ασυνήθιστο μια γυναίκα να ασχολείτε με κάτι
τέτοιο;
Παρατηρούμε ότι τον τελευταίο καιρό το παρκούρ έχει αρχίσει να
εξαπλώνεται στην Ελλάδα και να ασχολείται όλο και περισσότερος
κόσμος με αυτό. Ακόμα και τώρα όμως θεωρείται κάτι το ιδιαίτερο.
Πιστεύω πως είναι ασυνήθιστο για μια κοπέλα να ασχολείται με κάτι
τέτοιο και αυτό γιατί οι περισσότερες από εμάς έχουμε μέσα μας πιο
έντονη την αίσθηση του φόβου για οτιδήποτε πιο extreme και αυτό μας
περιορίζει. Οπότε κορίτσια αφήστε τον φόβο στην άκρη και τολμήστε το!
Αξίζει!
NSA PARKOUR TEAM
Myspace Profile: www.myspace.com/parkour_gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου