ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ
ΠΑΛΑΙΩΝ;
Επιμέλεια: Δήμητρα Μεϊμάρογλου
επιθυμιών με χρήση υπερφυσικών και όχι μόνο
δυνάμεων. Πιστεύεται ότι υπάρχουν δύο ειδών
μαγείας: η καλή και η κακή μαγεία, μαύρη και
λευκή. Υποτίθεται ότι η λευκή πηγάζει από τις
δυνάμεις του καλού και αποσκοπεί σε κάτι ευνοϊκά
καλό. Η μαύρη πηγάζει από τις δυνάμεις του κακού
και χρησιμοποιείται για κακόβουλους σκοπούς.
Επίσης, κατά τη διάρκεια πραγματοποίησής της
χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα, πολλές
φόρες προσωπικά του ίδιου του ενδιαφερομένου
για να κάνει μαγεία ή του ατόμου στον οποίο
θέλει να κάνει.
Η μαγεία υπήρχε από την αρχαιότητα και ίσως ήταν ένας τρόπος να
αποφεύγουν οι άνθρωποι σε είδους λατρείας πέρα από τον κοινό θεό,
αναζητώντας απαντήσεις σε δικά τους ερωτήματα, προσπαθώντας
να αποκτήσουν όσα επιθυμούσαν. Η μαγεία στην αρχαία Ελλάδα
αποτελούσε ένα θέμα ταμπού, που κανένας δεν τολμούσε να
αναφέρει σε δημόσια συζήτηση. Οι αναφορές στη μαγεία, των
ποιητών, των ρητόρων, των φιλοσόφων και των ιστορικών, αν και
απελπιστικά λίγες, μας βοηθούν πάντως να κατανοήσουμε κάπως
αυτόν τον σκοτεινό και άγριο κόσμο, που είναι τόσο αντίθετος και
ξένος με έναν πολιτισμό φημισμένο για τον ορθολογισμό του. Οι
αναφορές που έχουν γίνει για το θέμα αυτό από ποιητές, οφείλονται
στην ελευθερία έκφρασης τους.
Η αρνητικότατη στάση των αρχαίων Ελλήνων διανοητών απέναντι
στον κόσμο της μαγείας ήταν απόλυτα φυσιολογική. Ο ορθολογισμός
και η παραδοσιακή αντίληψη των πραγμάτων της κλασικής
αρχαιότητας δεν μπορούσε να συμβαδίζει με πρωτόγονες και
εξωπραγματικές πρακτικές. Τα φυσικά φαινόμενα δεν θεωρούνταν
θεϊκές εκδηλώσεις, οι αρρώστιες και τα δεινά των ανθρώπων δεν
οφείλονταν στην εκδικητικότητα των θεών. Η πλέον αποδεκτή κοινή
λογική και η καθιερωμένη ηθική που είχαν αναπτύξει οι αρχαίοι
Έλληνες, αποτελούν στοιχεία που δεν θα μπορούσαν ποτέ να
συνυπάρξουν με τα μάγια και τα ξόρκια, στα οποία όμως κατέφευγαν
μαζικά οι απλοί, αμόρφωτοι άνθρωποι.
Η μαγεία αποτελούσε ενασχόληση των περιθωριοποιημένων
ανθρώπων, οι οποίοι ήταν αποκομμένοι από τις δραστηριότητες των
υπολοίπων, και των γυναικών οι οποίες κατά παράδοση περιοριζόταν
στα οικιακά καθήκοντα. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η
αρχαία Αθήνα, η οποία όσο και αν εξιδανικεύτηκε ως πρότυπο
πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, ήταν μια κοινωνία θεμελιωμένη
στους αποκλεισμούς. Αποκλεισμό των γυναικών, των μετοίκων, των
δούλων, αποκλεισμό ακόμη και των εφήβων. Για τους ανθρώπους
αυτούς η μαγεία αποτελούσε καταφύγιο για την επίλυση των
προβλημάτων τους.
Η μαγεία του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με αυτή της αρχαιότητας..
Ασκείται από μεμονωμένα άτομα ανεξαρτήτου φύλου, τα οποία είναι
πεπεισμένα ότι έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν ότι δεν τους ευνοεί.
Υπάρχουν ομάδες ατόμων που πιστεύουν στην δύναμη αυτή και
απευθύνονται σ’ αυτούς ελπίζοντας στην ικανοποίηση των θέλω
τους. Όσον αφορά τα αποτελέσματα της υποτιθέμενης δύναμης
είναι αμφιλεγόμενα και ασαφή... Ίσως και ανύπαρκτα... Όπως και να
’χει η ζωή είναι καλό να κυλάει με την φυσική της ροή και να μην
προσπαθούμε να την ανατρέψουμε...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου