Συνέντευξη: Νίκος Γραμμάτος
Τι ήταν αυτό που ανάγκασε τους ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ να διαλυθούνε και τι
τους έφερε πάλι κοντά μετά από τόσα χρόνια;
Είναι μια ερώτηση που απαντάμε πολύ συχνά τελευταία και είναι φυσιολογικό. Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Μια μπάντα συνήθως
παύει να παίζει γιατί σταματάει να βρίσκει χαρά σ’αυτό. Μεταξύ 1997 και 2000 που ουσιαστικά δράσαμε, κυκλοφορήσαμε τρεις δίσκους, αλλάξαμε εταιρεία, δυστυχώς και τραγουδίστρια, και για αρκετό καιρό είχαμε ένα γεμάτο συναυλιακό πρόγραμμα. Αν προσθέσεις και την εν γένει δυσκολία
όχι μόνο του να παίζεις ροκ μουσική, αλλά και του να είσαι συγκρότημα
στην Ελλάδα , τότε καταλαβαίνεις ότι κάποια στιγμή καίγεσαι. Όταν
μετά τη Μελόντικα διακόψαμε τη συνεργασία μας με τη Σόνια, έπρεπε
να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Η καλύτερη λύση ήταν να χωρίσουμε
και να το δούμε ξανά μελοντικά. Αυτό μας έκανε καλό γιατί παίξαμε και
γράψαμε και με άλλους μουσικούς, ο ντράμερ μας έκανε οικογένεια,
ζήσαμε στο εξωτερικό. Παρ’όλα αυτά ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε φίλοι.
Το καλοκαίρι βρεθήκαμε να παίξουμε στο στούντιο και αμέσως νιώσαμε ότι
οι εμπειρίες που έχουμε συλλέξει μπορούν να καταλήξουν σε κάτι θετικό.
Με την επίστροφη της Παυλίνας, της φωνής που μας έχει χαρακτηρίσει,
επανέρχεται και η ισορροπία στην μπάντα και χωρίς να θέλουμε να ακουστεί
υπεροπτικό, η μπάντα πότε δεν ακουγόταν καλύτερα.
Γίνατε γνωστοί στην εποχή που το ελληνόφωνο ροκ ήτανε στα φόρτε
του. Αυτή την εποχή βλέπουμε άνθιση στο αγγλόφωνο. Το σκεφτήκατε
ή σας εκφράζει περισσότερο ο ελληνικός στίχος;
Και πριν από την εποχή αυτή ξαναήταν στα φόρτε τους τα αγγλόφωνα
και πάει λέγοντας. Μην ξεχνάς ότι σχεδόν όλοι παίζαμε σε αγγλόφωνα
συγκροτήματα πριν την Ονειροπαγίδα. Ο κόσμος έχει ένα πολύ απλό
κριτήριο. Θέλει να ακούει καλή μουσική. Αν κάτι του κάθεται στα αυτιά,
το σε τι γλώσσα είναι ο στίχος έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αν όμως είναι
στη μητρική του γλώσσα τότε μπορεί να ταυτιστεί πιο εύκολα κάτι στο
όποιο ίσως τα αγγλόφωνα να υπολείπονται. Απο την άλλη τα τελεύταια
συνήθως είναι και πιο προοδευτικά, πιο μέσα στην εποχή τους από ότι
τα ελληνόφωνα που δείχνουν να μην έχουν ξεπεράσει τα 80’s. Μιλάμε
για την πλειοψηφία και των μεν και των δε, γιατί εννοείται ότι υπάρχουν
εξαιρέσεις και από τις δύο πλευρές τόσο καλών όσο και λιγότερων καλών
γκρουπ. Ο ελληνικός στίχος για μας ήταν και παραμένει πρόκληση και πέρα
του ότι είναι εύηχη γλώσσα, δείξαμε ότι μπορει να είναι και μελωδική κατι
που δυστυχώς λίγα συγκροτήματα τολμούν.
Στο live σας στο Gagarin θα μοιράσετε δωρεάν το νέο σας
single. Σκέφτεστε εναλλακτικούς τρόπους διακίνησης
της μουσικής σας από εδώ και πέρα;
Είναι κάτι το οποίο έχουμε σκεφτεί. Να πούμε ότι στο Gagarin
τόσο εμείς όσο και η καινούργια μας εταιρεία, η Ιnner Ear,
θέλουμε με αυτό τον τρόπο να γιορτάσουμε την επιστροφή
μας και την έναρξη της συνεργασία μας. Στα υπέρ της Inner
Ear, η διάθεση της μουσικής της σε βινύλιο, σύμβολο
μιας εποχής που η σχέση των ανθρώπων με τη μουσική ήταν
άκρως ρομαντική και ευτυχώς δείχνει να επιστρέφει. Επίσης
καλοσωρίζουμε τόσο εμείς όσο και ο κόσμος την Παυλίνα
ξανά στην μπάντα, της φωνής που πολύ απλά μας κάνει
καλύτερο συγκρότημα.
Η δεκαετία του 90 ήταν εντελώς διαφορετική από
το 00, λόγο άνθισης της τεχνολογίας, του Internet.
Πλέον τα πράγματα είναι πιο εύκολα για μια μπάντα
από την δημιουργία – ηχογράφηση της δουλειάς μέχρι
την παρουσίασή της στο κοινό. Εσείς πως είδατε τις
καταστάσεις τότε και πως βλέπετε το τώρα και το
μέλλον;
Η προτεραιότητα για μας είναι να καταλήγει η μουσική
μας στα αυτιά του κόσμου. Δεν μπορείς να σταματήσεις τη
τεχνολογική εξέλιξη και εκείνο το σλόγκαν «Η πειρατεία
σκοτώνει τη μουσική» ακούγεται σαν κυνήγι μαγισσών
την εποχή του Μεσαίωνα. Η τεχνολογία βοήθησε τους
μουσικούς να γράψουν και να προωθήσουν τη μουσική
τους και τους ακροατές να την ανακαλύπτουν. Το internet
είναι το ραδιόφωνο του 21ου αιώνα και εχει βάλει τη
μουσική περισσότερο μέσα στη ζωή των ανθρώπων. Φτάνει
να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις πόσοι κυκλοφορούν με
mp3 players. Όπως κάποτε το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, η
κασέτα και το cd δεν σκότωσαν τη μουσική, έτσι και και με το
ιντερνετ δεν πρόκειται ποτέ να λείψουν οι καλές προτάσεις.
Αφήστε μας στην παγίδα του Urban Style Magazine τα
όνειρα και τις σκέψεις σας για την συνέχεια.
Η συναυλία στο Gagarin θέλουμε να λειτουργήσει σαν
link ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Το γκρουπ
δεν εχει απλά επιστρέψει για να κάνει μια συναυλία και να
εξαφανιστεί. Κοιτάμε το μέλλον και τους επόμενους μήνες
θα ηχογραφούμε καινούργιο υλικό. Έχουμε αποφασίσει να
μην παίζουμε live με το ρυθμό συχνότητας που παίζαμε
παλιότερα αλλά όταν το κανούμε να είναι μια αξέχαστη
εμπειρία τόσο για εμάς όσο και για τους φίλους μας. Καλώς
σας βρήκαμε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου