Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Άνθρωπος… το αγριότερο ζώο, USM #06, 2008

Κείμενο. Κατερίνα Νάσου



Μια εικόνα λένε ισούται με χίλιες λέξεις…
Οι φωτογραφίες ζώων που υποφέρουν στα χέρια “άρρωστων” ανθρώπων στο
βωμό του εμπορίου και του χρήματος σε γεμίζουν μόνο με συναισθήματα αηδίας
και απέχθειας. Είναι γνωστό φαινόμενο η σφαγή μικρών και μεγάλων ζώων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για να κάνουν εντυπωσιακές εμφανίσεις κάποιες κυρίες με πολυτελείς γούνες ή με πανάκριβα δερμάτινα. Και ίσως να είναι αποδεκτό να φοριούνται από λαούς που ζουν σε περιοχές όπου το ψύχος είναι συνυφασμένο με την καθημερινότητα τους, αλλά τι δικαιολογία υπάρχει για ενημερωμένους πολίτες για τους οποίους η γούνα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα είδος πολυτελείας;


Και ίσως να θεωρήθηκαν κάποιοι ακτιβιστές γραφικοί όταν πετούσαν κόκκινη μπογιά σε διερχόμενους που φορούσαν γούνες ή όταν απαιτούσαν να υποχρεούνται οι εταιρίες καλλυντικών να αναγράφουν στις συσκευασίες τους αν τα προϊόντα τους έχουν δοκιμαστεί πάνω σε ζώα, αλλά είναι πολλοί αυτοί που αγνοούν το πόσο επώδυνες είναι οι διαδικασίες που θανατώνονται αυτά τα ζώα για την εξοικονόμηση χρημάτων ή όταν υπόκεινται σε τεστ τοξικολογίας καίγοντας τους το δέρμα ή ακόμα και τα μάτια με την δικαιολογία ότι όλα αυτά γίνονται για να φτάσουν ασφαλή τα σαμπουάν και οι μάσκαρες στα ράφια των καταστημάτων. Αυτοί οι τρόποι όμως δεν είναι απαραίτητοι, αφού στην πραγματικότητα υπάρχουν εναλλακτικοί έλεγχοι …όχι φυσικά τόσο φθηνοί όσο το να χρησιμοποιείς ζώα. Η Ευρώπη πάντως δίνει μια πνοή αισιοδοξίας αφού φαίνεται ότι η φετινή χρονιά θα σημάνει και το τέλος στην χρήση πειραματόζωων για καλλυντικά και για απορρυπαντικά.

Και ενώ αυτά είναι πάνω κάτω γνωστά φαινόμενα
εκμετάλλευσης, πρόσφατα κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο
οι φωτογραφίες ενός σκύλου σε ρόλο δολώματος!!! Με
περασμένο το αγκίστρι από την μουσούδα του ξέφυγε από
τον σίγουρο θάνατο του, αφού ο προορισμός του ήταν να
γίνει τροφή για τους καρχαρίες. Αλλά μήπως είναι και η
μοναδική περίπτωση που ο άνθρωπος αποφασίζει ποιο ζώο
μπορεί να είναι το θύμα και ποιος ο θύτης; Πολλά είναι τα
κουνελάκια που γίνονται τροφή για οικόσιτα φίδια και μάλιστα
ζωντανά για να μην χάσει το φίδι το ένστικτο του κυνηγού.
Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια αναρωτιέσαι ποιο πρέπει να
λυπηθείς… το κουνελάκι που έχει σίγουρη θέση στο στομάχι
του ερπετού ή μήπως το φίδι που πρέπει να δεχτεί σαν
φυσικό περιβάλλον του μία γυάλα λίγων τετραγωνικών;
Γενικότερα όμως μερικές φορές ακόμα και ίδιοι οι κάτοχοι
των ζώων θεωρούν ότι αφού είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία
τους ,έχουν κάθε δικαίωμα στην ύπαρξη τους και στην
εκμετάλλευση αυτής, είτε βάζοντας τα “αγαπημένα” τους
κατοικίδια να παίρνουν μέρος σε μάχες επώδυνες και πολλές
φορές ακόμα και θανατηφόρες για αυτά , είτε κρατώντας
τα εγκλωβισμένα σε κλουβιά, κρατώντας τα μακριά από το
φυσικό τους περιβάλλον.

Και ενώ σε όλα αυτά είναι ξεκάθαρη η εικόνα της βίας,
υπάρχουν και περιπτώσεις που τα ζώα γίνονται θέαμα και
καταχειροκροτούνται από πλήθος κόσμου σε παραστάσεις,
που είναι εκτός των φυσικών τους συνηθειών και φυσικά
αναφέρομαι στα τσίρκα, τα μέρη που άγρια ζώα γίνονται
θύματα εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης λόγω των
συνεχών “εκπαιδεύσεων” και των συνεχών μετακινήσεων.
Αλλά η εκμετάλλευση και η κακομεταχείριση των ζώων από
τα τσίρκα έχουν διπλή όψη, αφού η επίσκεψη τους πάντα
συνδυάζεται με την εξαφάνιση των αδέσποτων της περιοχής
που επισκέπτονται.

Και αν όλα αυτά εύκολα τα κατακρίνει κανείς, σίγουρα
διχάζεται όταν όλα αυτά γίνονται για το καλό της επιστήμης
και ίσως για την σωτηρία μιας ανθρώπινης ζωής. Αν ακούγατε
όμως για επιτηδευμένο σπάσιμο κοκάλων των ζώων για να
βρουν μια γρήγορη μέθοδο επούλωσης των καταγμάτων θα
ανατριχιάζατε από την φρίκη ή θα δικαιολογούσατε την πράξη …
γιατί ότι γίνεται, γίνεται για το καλό της ανθρωπότητας;
Η θανάτωση των ζώων αυτών με συνοπτικές διαδικασίες
μετά το πέρας του πειράματος θεωρείται δεδομένη αφού
δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε κανένα άλλο για να μην
επηρεαστούν τα αποτελέσματα. Είναι περίεργο όμως, ενώ
έχει προχωρήσει τόσο η επιστήμη και η τεχνολογία, γιατί να
πρέπει ακόμα να υποφέρουν ζώα αντί να χρησιμοποιούνται
εναλλακτικές μεθόδοι.

Άκουσα πρόσφατα σε μία εκπομπή ότι σε έναν ζωολογικό
κήπο κρέμεται η επιγραφή “Κοιτάξτε το αγριότερο ζώο” πάνω
από έναν καθρέφτη στον οποίο άνετα οι επισκέπτες μπορούν
να δουν το είδωλο τους. Πόσο σκληρό και παράλληλα πόσο
αληθινό ακούγεται αυτό… “Άνθρωπος… το αγριότερο ζώο”!!