Οι
Twilight Sad,
μία από τις καλύτερες μπάντες της Σκωτίας και της Fat Cat Records,
έρχονται για πρώτη φορά στην χώρα μας για μια mini-περιοδεία!
Συγκεκριμένα, θα εμφανιστούν, κατά σειρά, στην Αθήνα (Kookoo Live Music Bar)
την Πέμπτη 31/1, στη Λάρισα (Stage)
την Παρασκευή 1/2 και στη Θεσσαλονίκη (Γαία Live)
το Σάββατο 2/2/13. Τις συναυλίες θα ανοίξουν η Nalyssa Green,
οι Phase
και οι Grain of Sense,
αντίστοιχα.
Έχοντας
στις αποσκευές τους το τρίτο album
της μέχρι τώρα πορείας τους, “No One Can Ever Know”,
το οποίο κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2012 και το τέλος της χρονιάς το βρίσκει
ψηλά σε αρκετές από τις συνήθεις – για την εορταστική περίοδο – λίστες με τα
καλύτερα, οι Twilight Sad μας
επισκέπτονται ίσως στην καλύτερη στιγμή τους.
Από
το ξεκίνημά τους, το 2003, έδωσαν το στίγμα τους σαν ένα συγκρότημα που
κατορθώνει να συνδυάζει τον indie rock
ήχο με ένα αδυσώπητο κιθαριστικό wall of sound
υπόβαθρο, που παραπέμπει στο shoegaze
αλλά συχνά περνάει και στην αντίπερα όχθη του noise rock.
Με τα φωνητικά του James Graham
– με τη χαρακτηριστική σκωτσέζικη προφορά - σε πρώτο πλάνο, να θυμίζουν συχνά τη
χροιά των Editors
και των Interpol,
οι Twilight Sad
δημιουργούν μία μελαγχολική, όπως υποδηλώνει και το όνομά τους, και υποβλητική
ατμόσφαιρα που στις ζωντανές τους εμφανίσεις εξελίσσεται σε μια εμπειρία γεμάτη
ένταση και συναίσθημα, ενώ στο πιο πρόσφατο υλικό τους έχουν προσθέσει πολλά
στοιχεία από την ηλεκτρονική μουσική και το krautrock.
Οι
ίδιοι, μιλώντας για τη μουσική τους, ξεκίνησαν χαρακτηρίζοντάς την – στο πρώτο
album
– ως “folk
με στρώματα θορύβου”, αναφέροντας συχνά ως επιρροές τους τα ονόματα των
Daniel Johnston,
Serge Gainsbourg,
Phil Spector,
Arab Strap,
Leonard Cohen.
Εν έτει 2012, αναζητούν την έμπνευση και στους Cabaret Voltaire,
Magazine,
Public Image Ltd,
Can,
Autechre,
Liars.
Το
ουσιαστικό βήμα στην καριέρα τους έγινε το 2005, όταν ο Alex Knight,
συνιδρυτής της Fat Cat Records,
πήγε στη Γλασκόβη και τους παρακολούθησε να δίνουν το (μόλις τρίτο) live
τους. Τους ζήτησε να υπογράψουν αμέσως! Το ντεμπούτο τους, “Fourteen Autumns
& Fifteen Winters”,
κυκλοφόρησε το 2007 παίρνοντας τον τίτλο του album
της χρονιάς σε μεγάλο μέρος των ανασκοπήσεων του σκωτσέζικου Τύπου. Ορισμένα από
τα κομμάτια αυτού του album
εμφανίστηκαν σε νέες εκτελέσεις στο “Here,
It Never Snowed.
Afterwards It Did”,
ένα mini-album
που παρουσίασαν τον Ιούνιο του 2008.
Στο
μεσοδιάστημα, πραγματοποίησαν σειρά εμφανίσεων μαζί με ονόματα όπως οι
Mogwai,
Smashing Pumpkins,
Beirut,
Snow Patrol,
Battles,
Idlewild,
ενώ κυκλοφόρησαν και μία συλλογή από live
ηχογραφήσεις / demos
/ ακυκλοφόρητα κομμάτια, με τον τίτλο “Killed My Parents And Hit The Road”.
Το
δεύτερο album
τους, “Forget The Night Ahead”,
ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2009 και τους χάρισε μία καθολική κριτική αποδοχή, την
ίδια στιγμή που οι ίδιοι το χαρακτήριζαν “πιο θορυβώδες και μεγαλύτερο” από τον
προκάτοχό του.
Η
πιο πρόσφατη δουλειά τους, το εξαιρετικό “No One Can Ever Know”,
κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2012 και σηματοδότησε μία αξιοσημείωτη αλλαγή
στον ήχο τους, ο οποίος τώρα εμπλουτίζεται και με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία,
με τη βοήθεια του διάσημου παραγωγού Andrew Weatherall
που τους βοήθησε να πειραματιστούν με τα αναλογικά synthesizers.
Τα δύο πρώτα singles,
“Sick”
και “Another Bed”,
αποτέλεσαν σαφή δείγματα γραφής αυτής της εξέλιξής τους.
Επί
σκηνής, όπως είπαμε και πριν, τα πράγματα παραμένουν διαφορετικά. Οι εμφανίσεις
τους είναι μία ιδαίτερα... θορυβώδης και έντονη εμπειρία, κάτι που ανέκαθεν
επεδίωκαν. Και παρότι συχνά έχουν θεωρηθεί ως μία μπάντα που μπορεί να περάσει
στο επόμενο στάδιο δημοτικότητας – με χαρακτηρισμούς όπως “anthemic”
και “radio-friendly”
– οι ίδιοι προτιμούν να κρατούν τις φιλοδοξίες τους απλές και συγκεκριμένες:
“Δεν θέλουμε να γίνουμε headliners
σε festivals.
Απλά, θέλουμε να βγάζουμε αρκετά χρήματα ώστε να εξακολουθούμε να κάνουμε αυτό
που μας αρέσει, δηλαδή να παραμείνουμε στη μπάντα και να φτιάχνουμε τη μουσική
μας.”
Η
σύνθεση των Twilight Sad:
James Graham
/ φωνητικά
Andy MacFarlane
/ κιθάρα, ακκορντεόν
Mark Devine
/ Drums
Συνοδεύονται
επί σκηνής από τους:
Johnny Doherty / μπάσο
Brendan Smith / πλήκτρα
NALYSSA
GREEN
H
Nalyssa
Green
ξείνησε
να ασχολείται με τη μουσική εξαιτίας μιας εσωτερικής, επιτακτικής ανάγκης για
έκφραση και επικοινωνία. Είναι αυτοδίδακτη και, εκτός από συνθέτρια, τραγουδά
και παίζει κιθάρα, πλήκτρα, ακορντεόν και θέρεμιν.
Το 2010, ηχογραφήθηκε
από την ίδια και τον παραγωγό της Σπύρο Λιβάνη ο πρώτος της δίσκος με τίτλο
“Barock”, ο οποίος
κυκλοφόρησε σε συλλεκτικό λευκό βινύλιο το 2011 από την Inner
Ear. Το Νοέμβριο της
ίδιας χρονιάς, η Nalyssa
ξεκίνησε
να δουλεύει πάνω στο δεύτερο album της. Οι ηχογραφήσεις
έγιναν σε ένα σπίτι που βρίσκεται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας, πάντα στο
πλαίσιο ενός lo-fi
και
diy
κλίματος.
Το “The
Seed” κυκλοφορεί ήδη
ελεύθερο από την Inner
Ear . Ο νοηματικός
άξονας αυτού του δίσκου διαμορφώνεται από σκέψεις γύρω από τη φύση και τη φυσική
υπόσταση του ανθρώπου σε αντιδιαστολή με την κατακερματισμένη, βιαστική, αστική
πραγματικότητα. Ο σπόρος, φορέας υπόσχεσης για το μέλλον, τρέφεται από το
χωμάτινο περίγυρο του για να μεγαλώσει και να γίνει κάποια στιγμή ορατός και
απτός. Είναι το σύμβολο ελπίδας και αισιοδοξίας γι αυτό που έρχεται, γι αυτό που
φυτρώνει πάνω σε αυτό που φεύγει. Η αγάπη θα θριαμβεύσει.
PHASE
Το
μουσικό ταξίδι των Phase
ξεκίνησε το 2008, όταν η παρέα άρχισε να δένει με βάση τις μέχρι τότε εμπειρίες
και ιδέες που είχε συγκεντρώσει, οι οποίες συνεχίζουν να εξελίσσονται
διαμορφώνοντας το σχήμα της μπάντας. Βασικός άξονας, αυτό που ο Τύπος αρέσκεται
να αποκαλεί ψυχεδελικό / alternative
/ progressive rock,
τόσο καλά δοσμένο ώστε οι Phase βρέθηκαν
γρήγορα να δίνουν πολλές συναυλίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, ενώ
μοιράστηκαν τη σκηνή με πολύ γνωστά ονόματα όπως ο Jeff Martin
(The Tea Party),
o Danny Cavanagh
(Anathema),
ο Sivert Hoyem
(Madrugada)
και η Anneke van Giersbergen
(The Gathering),
μεταξύ άλλων.
To
2010, το digital single τους,
“Perdition”,
επιλέχτηκε για το πρόγραμμα της Microsoft
“Playlist Seven”.
Επίσης, στο κομμάτι “Ibidem”
συμμετέχει και ο Duncan Patterson
(Anathema,
Antimatter,
Ion).
Το συγκεκριμένο περιέχεται στο ντεμπούτο album τους,
“In Consequence
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου